Een echte zelfstandig professional*, ja, dat ben ik en dat voel ik. Het heeft een aantal jaar geduurd voordat ik mijn zelfvertrouwen voelde. Anderen hadden meer vertrouwen in mijn kunde dan dat ik dat zelf had. Langzaamaan ben ik gegroeid en ik durf nu te vertrouwen op mijn vakmanschap. En het belangrijkste is dat ik zelf ook zie dat ik mooi werk maak.
Ik ben officieel fotograaf, met een inschrijving bij de Kamer van Koophandel, een BTW-nummer en lidmaatschap bij een vakvereniging. Omdat ik voor mezelf duidelijkheid wilde hebben dat mijn werk geen hobby was, heb ik de officiële weg bewandeld. Je neemt verantwoordelijkheid voor jezelf. Je gaat er dan echt voor de volle 100% voor.
Als een klant me kort na binnenkomst enthousiast vertelt dat ik zo’n leuke hobby heb, dan slaat heel kort de twijfel toe. Dat prikt, dat doet zeer. Is er iets mis met de kwaliteit van mijn werk? Ben ik dan toch geen zelfstandig professional? Ik kan me er nu snel overheen zetten en er ook terloops een grappige opmerking over maken. De gedachten van de klant zijn niet de mijne tenslotte.
Het feit dat tegenwoordig bijna iedereen een digitale spiegelreflexcamera heeft, betekent nog steeds niet dat iedereen fotograaf is. Schieten kan iedereen, maar je hebt er een goed oog voor nodig om mooie beelden te maken.
Zoals ik al in één van mijn vorige blogposts schreef, die over in loondienst zijn, zorgt fotografie ervoor dat ik me kan verliezen in wat ik doe. Ik raak in een soort roes waaruit ik met een heel voldaan gevoel ontwaak. Na een fotosessie wil ik snel naar huis om de ‘buit’ te bekijken en aan de slag te gaan met editing.
Ik blijf ook trouw aan mijn eigen stijl, want die voelt voor mij het beste. Dat worden de mooiste foto’s. Andere dingen uitproberen doe ik natuurlijk wel. Soms werkt iets nieuws niet, soms heeft het wat tijd nodig en soms ga ik er echt verder mee. Zoals bijvoorbeeld close-ups van mens en dier.
Dat is zo mooi aan zelfstandig professional zijn. Je bent constant in ontwikkeling. Meer dan toen ik nog in loondienst was.
Dit was de laatste post in de serie over zelfstandig ondernemerschap. Voordat ik aan de serie begon had ik zo mijn twijfels. Wat kan ik nou schrijven over zp zijn? In vier dagen had ik alle acht posts geschreven. Het leek vanzelf te gaan en dan is het ook nog eens grappig om te zien dat alle posts in elkaar lijken te grijpen. Het voelt goed om mijn ervaringen me je te delen. Ik hoop dat je er iets aan hebt gehad.
xo
Jolanda
* thema workshop PaardEnFoto 20 juni 2014 ‘zelfstandig professional’